പ്രവാസം

കടൽ കടന്നു പോകുന്ന ജനതയ്ക്കിട്ട
ഓമനപ്പേരാണ് നാം പ്രവാസം…
ജീവിതം കരിനിഴലിലാകവേ ഉറ്റവർക്കായി പറക്കുന്നവർ…
തേങ്ങുന്ന ഹൃദയവും… പേറുന്ന ഭാരവും…
തൂകുന്ന ചിരിയിലൊതുക്കുന്ന ജീവൻ…
പ്രാണൻ പകുത്തു ജീവിക്കുന്നുറ്റവർക്കായി…

ഒരു വിളിക്കപ്പുറം ഞാനുണ്ട് എന്ന വാക്കിൽ
തോന്നും സുഖം… നൊമ്പരം… നിശബ്ദം!
തേങ്ങുന്നെൻ ഹൃദയം മറുവിളിക്കായി
കാത്തിരിക്കവേ നിൻ പൂജയാൽ…

ഉള്ളകത്തിൽ ജ്വലിക്കുന്ന നൊമ്പരം
പുഞ്ചിരിയാലാണയ്ക്കുന്നവർ…
പൊഴിയുമിലയേക്കാൾ വ്യർത്ഥം ജീവിതം
കാലമെത്ര കഴിഞ്ഞാലും ഓർമകളിൽ മായാതെ
ഇനിയും ഇനിയും എത്ര നാൾ…
പ്രവാസികൾ…