പ്രവാസം
കടൽ കടന്നു പോകുന്ന ജനതയ്ക്കിട്ട
ഓമനപ്പേരാണ് നാം പ്രവാസം...
ജീവിതം കരിനിഴലിലാകവേ ഉറ്റവർക്കായി പറക്കുന്നവർ...
തേങ്ങുന്ന ഹൃദയവും... പേറുന്ന ഭാരവും...
Category: കവിതകൾ
ബന്ധം
അരികത്തു താങ്ങായി... തണലായി കാത്താലും...
ഉറ്റവർ
എന്തെന്ന് അറിയാത്ത കാലം
പ്രതികാരം മുൾമുനയാക്കി...
അമ്മ
അടിവയറ്റിൻ ഭയത്താലെന്നെയേകാകിയായി കാത്തവൾ അമ്മ...
കത്തും ഭൂമിയിൽ പിറക്കാനിരിക്കവേ സ്വപ്‌നങ്ങൾ നെയ്തൊരമ്മ...
സത്യത്തിൻ ഉജ്വലമായൊരു നേർകാത്തിരിപ്പാണമ്മ...
ഭയത്തിലും സന്തോഷത്താലെന്നെ മാറോടു ചേർത്തവളമ്മ....
മരണ മഴ
രാത്രിമഴ പെയ്തിറങ്ങി;
മഴയല്ലിത് ഉറ്റവർ തൻ കണ്ണുനീർ...
ചിന്നി ചിതറി തെറിക്കുന്ന തുള്ളികളല്ലിത്
നോവിന്റെ കണ്ണുനീർ മാത്രമാണ്...
ഇഷ്ടമാണത്രേ…
നീയെന്നും രാജാവിനെപ്പോലെയായിരുന്നു.
നമുക്ക് എന്ത് വേണമെന്ന് നീ മനസിലാക്കി അതിന് വേണ്ടത് ചെയ്തു.
നമ്മളെന്തായിത്തീരണമെന്ന് നീ തീരുമാനിച്ചു.
വ്യഭിചാരം
ഓരോ വാക്കിനും ഒരഭിസാരികയുടെ വേഷമാണ് ആടേണ്ടത്
പ്രണയം പറയാനും വീമ്പു പറയാനും
പരാധീനത പറയാനും പതം പറയാനും...
നീ
ഒടുവിൽ നീ നടന്നകന്നപ്പോൾ
എന്നിൽ ബാക്കി വച്ചതുകൂടി
കൊണ്ടുപോകണമായിരുന്നു....
The Hopelets…
I can barely open my eyes
Don't know why
What happened to me
Feel like I lost myself...
ഞാന്‍ പ്രണയിക്കട്ടേ…
ഒരിക്കല്‍കൂടി നിന്നെ ഞാന്‍ പ്രണയിക്കട്ടെ,
നിലാവിന്‍റെ വെളിച്ചത്തില്‍ സ്വയം മറന്ന്,
മഴയുടെ പാട്ടിന് താളം പകര്‍ന്ന്,
തീരത്തെ ആലിംഗനം ചെയ്യുന്ന തിരകളെ കളിയാക്കി..
വഴിയരികിൽ…
മറക്കില്ലൊരിക്കലും നിൻ പുഞ്ചിരിച്ചൊരാ മുഖവും
മറക്കില്ലൊരിക്കലും പങ്കുവെച്ചിരുന്നോരാ സൗഹൃദവും
കണ്ടിരുന്നു ഞാൻ നിന്നെയെന്നുമാ വഴിയരികിൽ
ഓർത്തിടുന്നു ഞാൻ; നാളെയും കാണുമോ ?...
മനുഷ്യനല്ലേ മറക്കും മടുക്കും മരിക്കും...
