ഇഷ്ടങ്ങളും ഞാനും…
നാല്പതുകളിലെത്തിയ എൻറെ ചില കൂട്ടുകാരികളുണ്ട്.
സ്വന്തം ഇഷ്ടം എന്തെന്ന് കണ്ടെത്തിയവർ.
വളരെയധികം ആസ്വദിച്ച് ജീവിക്കുന്നവർ
ഞാനവരെ അസൂയയോടെയാണ് നോക്കുന്നത്.
Category: കവിതകൾ
നോവ്
എന്നും കാണണമെന്നു തോന്നാറുണ്ടോ ?
എന്നും കാണാറുണ്ടല്ലോ…!
ഒരുമിച്ചു ഇരിക്കണമെന്നു തോന്നാറുണ്ടോ ?
ഒരുമിച്ചു ഇരിക്കാറുണ്ടല്ലോ…!
നേരില്ലാത്ത കാലം
ആളിപ്പടരുന്ന തീ
അവരോട് ചോദിക്കയായ്
ദാഹിക്കുന്നു ഒരല്പം
വെള്ളം തരാമോ...
നിനവ്
ദൂരെ, അങ്ങ് ദൂരെ മൗനാന്ധകാരത്തിൽ പൂക്കും രാത്രിമുല്ല തൻ മണത്തിൽ അലിഞ്ഞ് പോയത് വിരഹമോ… അതോ വികാരനിമിഷങ്ങളുടെ വീണ്ടെടുപ്പോ!
പ്രവാസം
കടൽ കടന്നു പോകുന്ന ജനതയ്ക്കിട്ട
ഓമനപ്പേരാണ് നാം പ്രവാസം...
ജീവിതം കരിനിഴലിലാകവേ ഉറ്റവർക്കായി പറക്കുന്നവർ...
തേങ്ങുന്ന ഹൃദയവും... പേറുന്ന ഭാരവും...
ബന്ധം
അരികത്തു താങ്ങായി... തണലായി കാത്താലും...
ഉറ്റവർ
എന്തെന്ന് അറിയാത്ത കാലം
പ്രതികാരം മുൾമുനയാക്കി...
അമ്മ
അടിവയറ്റിൻ ഭയത്താലെന്നെയേകാകിയായി കാത്തവൾ അമ്മ...
കത്തും ഭൂമിയിൽ പിറക്കാനിരിക്കവേ സ്വപ്‌നങ്ങൾ നെയ്തൊരമ്മ...
സത്യത്തിൻ ഉജ്വലമായൊരു നേർകാത്തിരിപ്പാണമ്മ...
ഭയത്തിലും സന്തോഷത്താലെന്നെ മാറോടു ചേർത്തവളമ്മ....
മരണ മഴ
രാത്രിമഴ പെയ്തിറങ്ങി;
മഴയല്ലിത് ഉറ്റവർ തൻ കണ്ണുനീർ...
ചിന്നി ചിതറി തെറിക്കുന്ന തുള്ളികളല്ലിത്
നോവിന്റെ കണ്ണുനീർ മാത്രമാണ്...
ഇഷ്ടമാണത്രേ…
നീയെന്നും രാജാവിനെപ്പോലെയായിരുന്നു.
നമുക്ക് എന്ത് വേണമെന്ന് നീ മനസിലാക്കി അതിന് വേണ്ടത് ചെയ്തു.
നമ്മളെന്തായിത്തീരണമെന്ന് നീ തീരുമാനിച്ചു.
വ്യഭിചാരം
ഓരോ വാക്കിനും ഒരഭിസാരികയുടെ വേഷമാണ് ആടേണ്ടത്
പ്രണയം പറയാനും വീമ്പു പറയാനും
പരാധീനത പറയാനും പതം പറയാനും...
